का रे पथिका मधे थांबला ध्येया का भुलला

का रे पथिका मधे थांबला

का रे पथिका मधे थांबला ध्येया का भुलला
वाट असू दे कितीहि अवघड चलायचे तुजला
पथिका चलायचे तुजला॥धृ॥
ध्येय पुर्तिच्या आकांक्षेची ज्योत उरातील
नैराश्याच्या तमी तुला रे वाट दाखवील
झंझावाते ज्योत पाही ती आली विझण्याला
धैर्य लावूनि आडोशाला ठेव तेवती तिला॥१॥
मार्ग पाहुनी बिकट तुझा हा साथी तुज नुरले
ध्येयास्तव जरि तुझ्या नशिबी एकलेपण आले
नकोस मानू खंत तयाची पुढेच जा एकला
सोबत ना कुणि म्हणून कधी का सुर्य असे थांबला॥२॥
पाय जरि तव असतिल आता चालुन थकलेले
असेल झाले मनही तव रे शंकांनी दुबळे
विझे निखारा राखेचा थर ज्यावर जमलेला
खिन्नपणाची राख मनावर उडवून दे तिला॥३॥
असेल आली जरी अंधारी नयनांच्या पुढती
नसे योग्य हे स्थान तुला रे घ्याया विश्रांती
स्थिरावला जो मधेच त्याचा कार्यभाग सरला
पहा नदीचा ओघ कधी का दिसे थांबलेला।४॥
समोर बघ ही उभी यशःश्री घेउनी माळ करी
वाट पाहते कष्टत झगडत येइल कोणि तरी
तुझ्या सारख्या धीर वृत्तिच्या असीम भक्ताला
आतुर हो ती अर्पण करण्या हातातील माला॥५॥